Jednym z
wydarzeń w trakcie przygotowania dzieci do I Komunii św. jest obrzęd wręczenia
i poświęcenia medalików. Obrzęd ten łączymy z uroczystością Niepokalanego Poczęcia
Najświętszej Maryi Panny (8 grudnia). W niektórych Parafiach dzieci otrzymują
tzw. Cudowny Medalik, czy znacie jego historię?
Objawienie
Historia
Cudownego Medalika rozpoczyna się 27 listopada 1830 roku, kiedy to nieznanej
nikomu nowicjuszce Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo,
Katarzynie Labouré, objawia się Matka Boża. Podczas tego objawienia usłyszała
ona słowa: „Postaraj się o wybicie i rozpowszechnienie medalika według tego
wzoru. Wszyscy, którzy będą go nosić z ufnością i wiarą, otrzymają wiele łask”.
Św.
Katarzyna zobaczyła dwie strony medalika. Na awersie postać Maryi, wyciągającej
ku ziemi ręce, z których emanują promienie oznaczające łaski zlewane na ludzi.
Maryję otacza napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy
się do Ciebie uciekamy”. Rewers obejmuje znak krzyża, z umieszczoną pod nim
literą "I" oraz "M" (Immaculata Maria -
Niepokalana Maryja). Poniżej dwa serca - jedno z koroną cierniową, drugie z
koroną z róż, przebite mieczem. Symbolizują one miłość Jezusa i Maryi wobec
ludzi oczekujących na łaski.
Katarzyna
nie uczyniła ze swego objawienia sprawy publicznej - zwierzyła się jedynie
swojemu spowiednikowi, księdzu Aladel. Ona sama pracowała w przytułku w Paryżu
jako kucharka i praczka, zajmowała się hodowlą krów, wreszcie była furtianką.
Dopiero po jej śmierci odczytano - spisaną na polecenie spowiednika - relację o
objawieniach i od tej pory Medalik, wkrótce nazwany Cudownym, zaczął być
powszechnie noszony jako źródło łaski. Ksiądz Aladel zwlekał początkowo z
wybiciem medalika. W końcu zdecydował się przedstawić całą sprawę arcybiskupowi
Paryża - de Quelen, a gdy ten okazał się przychylny, medalik wybito w 1832 roku
w ilości 1500 egzemplarzy.
(materiał: serwis Katolik.pl)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz